Een typische BMX-race bestaat uit een starthek waarin 8 rijders of minder in de rij staan en wachten tot een cadans klinkt. Beide bekende federaties, de ABA en NBL hebben vergelijkbare cadans met kerstboomverlichting aan de zijkant voor rijders om hun starts te timen. De tracks beginnen meestal met een sprint naar het eerste obstakel, wat meestal een sprong of reeks sprongen is tot aan de eerste bocht. De sprongen zelf kunnen stapsgewijs, stapsgewijs, tafelbladen, doubles, triples of erger zijn. De eerste bocht is meestal vuil, soms geplaveide blacktop die een andere dimensie toevoegt. De rest van de baanindeling bestaat meestal uit sprongen, een ritme-sectie en een kleine sprint naar de finish. Meestal duren races ongeveer 50 seconden en zijn ze extreem zwaar op het lichaam. Een combinatie van kracht, uithoudingsvermogen, behendigheid en intelligentie vormen de complete racer. De beste Pro’s in de sport zijn typisch enkele van de best geconditioneerde atleten ter wereld.
Oorsprong BMX:
BMX was eind jaren 60 begonnen in Californië (Verenigde Staten) en was de meest populaire manier voor tieners om motorcrosskampioenen te imiteren. De oprichter van BMX heet Scot Breithaupt w (het “OM” van BMX), terwijl de motorsportdocumentaire “On Any Sunday” algemeen wordt geaccepteerd en gecrediteerd voor het inspireren van de hele beweging op nationaal niveau. Hoewel de sport zich zeer snel verspreidde, begonnen de fietsconstructeurs pas halverwege het decennium met het produceren van echte BMX-georiënteerde fietsen. Een andere zeer belangrijke persoon die hier genoemd moet worden, is Bob Haro; hij is de persoon die BMX- en skatetrucs samenvoegde en zonder hem zou het hele schema tot nu toe niet zijn gevorderd.
